Implanty ciał jamistych prącia
Wprowadzenie protezy wiąże się z przeprowadzeniem poważnego zabiegu chirurgicznego, dodatkowo efekt operacji może nie być w pełni zadowalający (przykładowo prącie może osiągać nieco nienaturalny kształt lub niezadowalającą długość).
Protezy penisa dzielą się na:
- Półsztywne pręty – protezy półsztywne zbudowane z drucika z rdzeniem srebrnym (lub wykonanym z innego metalu), otoczonym tworzywem sztucznym, wprowadzane do ciała jamistego. Implant zachowujący niezmienny kształt, powodujący usztywnienie penisa na cały czas, co dla wielu mężczyzn stanowi problem i dyskomfort. Zaletą tej protezy jest niska cena oraz wytrzymałość.
- Protezy hydrauliczne – 1, 2 lub 3-częściowe, ze zbiornikiem i pompką wprowadzane do prącia i moszny; implanty naśladujące naturalny kształt prącia w spoczynku oraz pozwalające uzyskać odpowiednią objętość prącia przed stosunkiem. Preferowane przez pacjentów, wiążą się jednak z bardziej skomplikowanym i rozległym zabiegiem.
Skutki uboczne: zabieg chirurgiczny związany jest z ryzykiem powikłań, z bólem i dyskomfortem w okresie pooperacyjnym; większość protez prącia uniemożliwia bądź utrudnia uzyskanie wzwodu w naturalny sposób.
Operacje rekonstrukcyjne – wykonywane w szczególnych przypadkach, zwłaszcza u pacjentów, którzy w wyniku urazu lub wypadku komunikacyjnego doznali uszkodzenia narządów płciowych, naczyń lub nerwów. Są to skomplikowane zabiegi, których efekt nie zawsze jest jednoznaczny z przywróceniem funkcji prącia.
Zabiegi wewnątrznaczyniowe – przeznaczone dla pacjentów, u których bezpośrednią przyczyną zaburzeń erekcji są zmiany naczyniowe najczęściej w obrębie układu tętniczego.
Procedura endowaskularna – jeden z nowoczesnych zabiegów wewnątrznaczyniowych; polega na angioplastyce balonowej (poszerzenie naczyń) tętnic biodrowych i sromowych oraz wszczepieniu specjalnych stenów, które uwalniają leki. Ten zabieg daje szansę na przywrócenie funkcji seksualnej poprzez przywrócenie właściwego przepływu krwi mężczyznom, którym nie pomaga leczenie zachowawcze. Rodzajem endowaskularnego udrożniania naczyń jest metoda VEDI, która polega na podaniu kontrastu do tętnic biodrowych wewnętrznych i sromowych i zlokalizowaniu na monitorze miejsc, w których pojawiają się nieprawidłowości, a następnie miejscowym poszerzeniu tętnic poprzez specjalny pompowany balonik lub tent w postaci elastycznej rurki tworzącej jakby rusztowanie ścian tętnicy.