Nerwica neurasteniczna (neurastenia) – częsta postać nerwicy zwana też zespołem zmęczenia. Według polskiego psychiatry Antoniego Kępińskiego stanowi rodzaj zaburzenia, w którym pacjent skarży się na znaczne poczucie zmęczenia nieadekwatne do sytuacji oraz spowolnienie procesów poznawczych.
Charakterystyczna dla neurastenii jest także apatia, w czasie której pacjent skarży się na własne zobojętnienie, zmianę nastroju i osłabienie dawnych zainteresowań. Często występuje także spowolnienie procesów poznawczych, rozdrażnienie, wyczerpanie. Przypuszcza się, że zaburzenie związane jest z nadmierną produkcją hormonów stresu – adrenaliny i noradrenaliny. Jako najczęściej wymieniane przyczyny neurastenii podaje się stres, życie w pośpiechu i długotrwałe napięcie. Pacjenci z neurastenią jedynie w skrajnych przypadkach są hospitalizowani. Najczęściej wystarcza odpoczynek, zmiana trybu życia oraz różne metody relaksacyjne. W obrębie neurastenii rozróżnia się jeszcze inne formy nerwicy m.in. hipostenię charakteryzującą się ogólnym osłabieniem i zmęczeniem bez podłoża organicznego oraz hiperstenię, w której występują napady gniewu i drażliwość.